Προσκαλούμε σε μία ιδιαίτερη Συνθήκη (ή Διαθήκη, Μπερίτ, Αμάνα) ενότητας, αγάπης και φιλίας όσους Έλληνες και Εβραίους πιστούς στον Ιησού Χριστό [Γιεσούα χαμοσιά(χ)] θέλουν. Αυτή η Συνθήκη γίνεται επί προσωπικής βάσεως, χωρίς να αποκλείονται πιστοί ως Εκκλησιαστικά σώματα (δηλαδή ολόκληρες εκκλησίες ή διάφορες χριστιανικές διακονίες ή οργανώσεις).
Εμείς οι Έλληνες πιστοί αναγνωρίζουμε πως στον ελληνόφωνο χώρο τέθηκαν από το 2ο αιώνα μ.Χ. οι βάσεις του χριστιανικού αντισημιτισμού με τις διδασκαλίες Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας. Μετανοούμε ως Έλληνες Χριστιανοί και συνειδητοί πιστοί στον Ιησού Χριστό γι' αυτήν την "προπατορική" αμαρτία των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Αποκηρύσσουμε τη θεωρία της αντικατάστασης που θεωρεί πως το ελληνικό έθνος ή γενικότερα η Εκκλησία αντικατέστησε στο σχέδιο του Θεού το λαό Ισραήλ και προτείνουμε μια ειδική Συνθήκη (Διαθήκη) ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ιουδαίους πιστούς στο Χριστό Ιησού.
Επιθυμούμε αυτή η Συνθήκη να επεκταθεί ευρύτερα σε όλους τους Εβραίους και τους Έλληνες και να επηρεάσει τη σχέση των δύο λαών μας σε όλους τους τομείς: Θρησκευτικό, πολιτικό, επιστημονικό και πολιτιστικό, γιατί θα έχει πολύ θετικά κι ευεργετικά αποτελέσματα και στους δύο λαούς μας, σύμφωνα πάντα με τις αιώνιες υποσχέσεις του Λόγου του αληθινού Θεού. (Γένεση 12:3).
Θέλουμε οι Έλληνες και οι Εβραίοι να αισθάνονται ενωμένοι όπως είναι ενωμένες οι Γραφές της Παλαιάς Διαθήκης (γραμμένες στα εβραϊκά) και της Καινής Διαθήκης (γραμμένες στα ελληνικά). Η Αγία Γραφή για τους Εθνικούς Χριστιανούς όπως και για τους Μεσσιανικούς Ιουδαίους είναι ένα ενιαίο βιβλίο γραμμένο στις δύο αυτές γλώσσες στα πρωτότυπα κείμενα. Με όμοιο τρόπο θέλουμε να αισθάνονται ενωμένοι οι Εβραίοι και οι Έλληνες πιστοί μεταξύ τους, όπως το Βιβλίο των βιβλίων.
Αυτή η πρόταση συνθήκης έχει βιβλική και αρχαία βάση. Βασίζεται στη συνθήκη ανάμεσα στον Αβραάμ και τον Αβιμέλεχ (Γένεση 21:22-34) και ανάμεσα στον Ισαάκ και τον Αβιμέλεχ (Γένεση 26:26-33). Ο Αβιμέλεχ ήταν βασιλιάς των Φιλισταίων. Bλέπουμε επίσης ότι ο Αβραάμ είχε κάνει άλλη συνθήκη με τον Ανήρ, τον Εσχόλ και τον Μαμρή, τους Αμοραίους, οι οποίοι τον είχαν βοήθησει στον πόλεμο εναντίον μερικών βασιλιάδων της Ανατολής, που είχαν αιχμαλωτίσει το Λωτ, τον ανηψιό του, και την οικογένειά του. (Γένεση 14:13,24).
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας υπήρξε μια ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του αρχιερέα Ιωνάθαν και του βασιλιά της Σπάρτης Αρείου, όπου αναφέρεται πως οι Σπαρτιάτες και οι Ιουδαίοι είναι αδελφοί λαοί και κατάγονται και οι δύο από τον Αβραάμ (Α΄ Μακκαβαίων 12:21). Εκεί αναφέρεται πως οι Σπαρτιάτες είχαν ζητήσει από τους Ιουδαίους συμμαχία και φιλία. Οι Ιουδαίοι αποφάσισαν να στείλουν πρεσβευτές στη Σπάρτη προκειμένου να ανανεώσουν την αδελφική και φιλική σχέση μαζί τους. (Α΄ Μακκαβαίων 12:6-23).
Επανεπικυρώσεις της διαθήκης του Μωυσή έγιναν στην προ Χριστού περίοδο (κοινή εποχή) από τον εβραϊκό λαό με το Θεό κατά τις βασιλείες του Ιωσία (Β΄ Βασιλέων 23:3, Β΄ Χρονικών 34:31), Ασά (Β΄ Χρον. 15:12), και κατά την περίοδο του Νεεμία (Νεεμίας 10:1, 29). Συνεπώς νέα επικύρωση υπάρχουσας διαθήκης από επόμενη γενιά δεν είναι κάτι το παράξενο, ασυνήθιστο ή εξωβιβλικό.
Δεν θεωρούμε, λοιπόν, ότι αυτό που κάνουμε είναι κάτι καινοφανές. Είναι επανεπικύρωση της Καινής Διαθήκης του Κυρίου μας, συνθήκη που ήδη υπάρχει μεταξύ όλων των Χριστιανών.
Συνεπώς αυτή η συνθήκη ενότητας που κάνουμε είναι εκ νέου επικύρωση της συνθήκης μας ως Χριστιανών, που βασίζεται στην Καινή Διαθήκη, και που έκανε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός με την σταυρική Του θυσία (Λουκάς 22:20, Α΄ Κορινθίους 10:16-18).
Αυτή η συνθήκη συμφωνεί με την προσευχή του στον Πατέρα για ενότητα όλων των πιστών, και ιδιαίτερα Εβραίων και Εθνικών (Iωάννης 17:20-23).
Επίσης διακηρύττουμε ως πιστοί εθνικοί ότι μετέχουμε της πολιτείας και των διαθηκών της επαγγελίας του Ισραήλ (Εφεσίους 2:11-22).
Αυτή η Άγια Ενότητα χάθηκε λόγω της αμαρτίας μας στο πέρασμα των αιώνων, πράγμα που μας αποξένωσε.
Επομένως οι πιστοί του λαού Ισραήλ στον Μεσσία και Κύριο Ιησού και οι πιστοί του Ελληνικού λαού επικυρώνουμε επίσημα πως ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ, συμφιλιωμένοι στην αγάπη και την ειρήνη Του!
Αν λοιπόν ο Ελληνικός λαός νομίζει, πιστεύει και ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανικός, δηλαδή πιστεύει στον Κύριο Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του – θα πρέπει να πραγματοποιήσει την προσευχή του δικού τους και δικού μας Κυρίου, να δεχτεί και να πιστέψει τα παραπάνω λόγια του απ. Παύλου στους Εφεσίους, και να αλλάξει πλήρως τη στάση του, τη σχέση του και τη συμπεριφορά του προς τον Ισραήλ.
"Oυδέν καινόν", λοιπόν, "υπό τον ήλιον". Αυτό που κάνουμε δεν είναι νέο ανάμεσα σε Έλληνες και Εβραίους.
Η συνθήκη, λοιπόν, που αποφασίσαμε να κάνουμε συνίσταται στο εξής:
"Εμείς οι Έλληνες Χριστιανοί (ή οποιοσδήποτε Χριστιανός άλλου έθνους, που ταυτίζεται ως Εθνικός μαζί μας) όσοι υπογράφουμε με τα ονόματά μας διακηρύττουμε ενώπιον του Θεού τα εξής:
1) Θέλουμε να ενωθούμε ψυχικά και πνευματικά, όσο είναι δυνατόν και υλικά, με τους Εβραίους αδελφούς μας εν Χριστώ Ιησού και να είμαστε σαν ένας λαός εν Κυρίω. (Εφεσίους 2:11-18).
2) Υποσχόμαστε να προσευχόμαστε γι' αυτούς, για την ειρήνη και την ευημερία, της Ιερουσαλήμ (Ψαλμός 122:6, Ψαλμός 48:1-3), που τη θεωρούμε μία, ενιαία και αδιαίρετη πρωτεύουσα του Εβραϊκού Έθνους.
3) Προσευχόμαστε για την ευλογία, επιστροφή και πίστη όλου του Ισραηλιτικού έθνους στο Μεσσία του (Ρωμαίους 11:11, 12, 15, 25, 26), που είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας, Λυτρωτής και Κύριός μας, η δόξα του λαού Ισραήλ (Λουκάς 2:32) που πρόκειται να έλθει να βασιλέψει από την Ιερουσαλήμ ως ο Λέων του Ιούδα πάνω σε όλη την ανθρωπότητα (Αποκάλυψη 5:5).
4) Σε όλη μας τη ζωή, στις σχέσεις μας με τους συμπατριώτες μας και με όλους τους συνανθρώπους μας θα επιζητούμε το καλό του Ισραήλ και θα αποκηρύττουμε κάθε είδους αντισημιτισμό.
5) Ζητούμε ταπεινά συγγνώμη και εκφράζουμε τη θλίψη μας, γιατί προ Χριστού ένας Έλληνας βασιλιάς από τους διαδόχους των στρατηγών του Μ. Αλεξάνδρου στο βασίλειο των Σελευκιδών, το Ελληνο-Συριακό βασίλειο, ο Αντίοχος ο Επιφανής μαζί με στρατιωτικούς της εποχής του, πολέμησαν τον ιουδαϊκό λαό και τους πιστούς εκείνης της εποχής, σκότωσαν, λεηλάτησαν και φόνευσαν τους ηγεμόνες του τους Μακκαβαίους και άλλους Ιουδαίους, προσπάθησαν να επιβάλουν την ειδωλολατρία και μόλυναν με βδελύγματα και είδωλα το Ναό του Θεού (βιβλία Μακκαβαίων Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄).
Κι εμείς αποκηρύσσουμε με βδελυγμία όσα τότε έκαναν κάποιοι Έλληνες στο όνομα της ειδωλολατρικής ψεύτικης θρησκείας τους και του ελληνισμού, διαχωρίζουμε τη θέση μας και ζητούμε συγγνώμη από τον Εβραϊκό λαό και από το Θεό του Ισραήλ, παρακαλώντας να θεραπεύσει ό,τι προκάλεσε κακά αισθήματα εχθρότητας μεταξύ Ελλήνων και Εβραίων, τα οποία επηρέασαν τις σχέσεις μας στη διάρκεια της ιστορίας.
Ζητούμε συγγνώμη για οποιαδήποτε αμαρτία συνειδητή ή ασυνείδητη έχουμε διαπράξει ως λαός απέναντι στο λαό Ισραήλ, ακόμη και γι’ αυτές που ενδεχομένως να διαπράξουμε στο μέλλον, εφόσον ως άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί και πάντοτε επιρρεπείς στην αμαρτία.
6) Αποκηρύττουμε τη θεολογία της αντικατάστασης ως Χριστιανοί, που θεωρεί ότι η Εκκλησία αντικατέστησε το ισραηλιτικό έθνος ως εκλεκτός λαός στο σχέδιο του Θεού για την ανθρωπότητα.
Υποσχόμαστε, ειδικά ως Έλληνες συνειδητοί Χριστιανοί, να διακηρύξουμε σε όλη την Παγκόσμια Εκκλησία πως διαπράξαμε ιστορικό σφάλμα και αμάρτημα, όταν θέσαμε τις βάσεις της θεολογίας της αντικατάστασης και απομακρύναμε την Εκκλησία από τις εβραϊκές ρίζες της.
Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, για να επαναφέρουμε την εκκλησία στις βιβλικές εβραϊκές ρίζες της όπως συνέβαινε στην αρχή στην πρώτη εκκλησία.
Γι' αυτήν την ιστορική μας πατερική αμαρτία μετανοούμε ενώπιον του Θεού και ζητούμε συγγνώμη από το λαό Ισραήλ.
Πολλοί Έλληνες βοήθησαν και έκρυψαν Ιουδαίους κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου με κίνδυνο της ζωής τους. Η θεολογία, όμως, της αντικατάστασης έθεσε τις βάσεις του χριστιανικού αντισημιτισμού, που προκάλεσε γενοκτονία του εκλεκτού λαού του Θεού και επέφερε τεράστια θλίψη και βάσανα στο εβραϊκό έθνος κατά τη διάρκεια της ιστορίας.
7) Ζητούμε ως Έλληνες Χριστιανοί συγγνώμη, επειδή η ελληνική κυβέρνηση στις 29 Νοεμβρίου του 1947, όταν έγινε ψηφοφορία στον ΟΗΕ για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, δώσαμε αρνητική ψήφο.
Ούτε καν απέχαμε ούτε ρίξαμε λευκή ψήφο, αλλά αρνητική. Θεωρούμε πως αυτό ήταν αμαρτία και εναντίωση στο θέλημα του Θεού, πράγμα για το οποίο ως Έλληνες μετανιώνουμε.
8) Αποστασιοποιούμαστε και καταδικάζουμε όποιες ενδεχόμενες μελλοντικές πολιτικές ή άλλου είδους αποφάσεις ή θέσεις μπορεί να πάρουν κυβερνήσεις μας, οργανισμοί ή ο λαός μας, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με το Λόγο του Θεού σχετικά με το λαό Ισραήλ.
9) Ζητούμε ταπεινά από τους Εβραίους αδελφούς μας να δεχτούν αυτήν τη χείρα φιλίας που τους τείνουμε και να δεχτούν αυτήν την ιδιαίτερη συνθήκη αγάπης που θέλουμε να συνάψουμε μαζί τους.
10) Ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά στο μέλλον οι άνθρωποι να αναφέρονται όχι μόνο στη διαθήκη της αγάπης μεταξύ Δαυίδ και Ιωνάθαν, μιλώντας για "Συνθήκη Δαυίδ και Ιωνάθαν", αλλά να μιλούν επίσης για "Συνθήκη μεταξύ Εβραίων και Ελλήνων", θεωρώντας την τελευταία ισότιμη έκφραση αγάπης.
Όσοι Ιουδαίοι πιστοί θελήσουν να δεχτούν τη συνθήκη παρακαλούμε να υπογράψουν με το όνομά τους στο τέλος μαζί με όσους Έλληνες ή πιστούς άλλων Εθνών θελήσουν να κάνουν μαζί τους αυτήν τη συνθήκη.
Αισθανόμαστε πως κάνουμε κάτι που είναι μέσα στο τέλειο σχέδιο του Θεού για την αποκατάσταση των πάντων (Πράξεις 3:20-21), και είμαστε σε ένα κεντρικό χρονικό σημείο της ιστορίας για την ευόδωση του θελήματος του Θεού ως προς την ενότητα των Εβραίων και Ελλήνων πιστών, που θα επιφέρει συμφιλίωση των δύο λαών μας, αλλά και ευρύτερα συμφιλίωση, αποδοχή και ενότητα μέσα στην Εκκλησία (το σώμα του Χριστού) των Εβραϊκών και Εθνικών κλάδων της, εφόσον οι Έλληνες σύμφωνα με τη σκέψη του αποστόλου Παύλου αντιπροσωπεύουν όλους τους Εθνικούς (Ρωμαίους 1:16).
Θα γίνει αποδοχή του Εβραϊκού λαού ως ευλογημένου από όλους τους λαούς της γης. Γιατί από αυτό εξαρτάται η ευλογία όλης της ανθρωπότητας σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ: "Θα ευλογήσω όσους σε ευλογούν και θα καταραστώ όσους σε καταριούνται. Και θα ευλογηθούν σ' εσένα όλες οι φυλές της γης" (Γένεση 12:3).
Προσευχόμαστε και επικαλούμαστε τον ουράνιο, δίκαιο και μη προσωπολήπτη Πατέρα μας, στο όνομα του κοινού μας Κυρίου Ιησού Χριστού εν Πνεύματι Αγίω να επιβλέψει επάνω σε αυτήν την υπόσχεση που κάνουμε ενώπιόν Του και να την ευλογήσει.
Να κρίνει όσους την αθετήσουν. Να ευλογήσει αμφότερα τα έθνη μας.
Ζητούμε να έλθει επάνω μας η ευλογία του Αβραάμ σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού (Γένεση 12:1-3).
To μήνυμα του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού είναι για τον Ιουδαίο πρώτα και για τον Έλληνα. Αμήν".
Εμείς οι Έλληνες πιστοί αναγνωρίζουμε πως στον ελληνόφωνο χώρο τέθηκαν από το 2ο αιώνα μ.Χ. οι βάσεις του χριστιανικού αντισημιτισμού με τις διδασκαλίες Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας. Μετανοούμε ως Έλληνες Χριστιανοί και συνειδητοί πιστοί στον Ιησού Χριστό γι' αυτήν την "προπατορική" αμαρτία των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Αποκηρύσσουμε τη θεωρία της αντικατάστασης που θεωρεί πως το ελληνικό έθνος ή γενικότερα η Εκκλησία αντικατέστησε στο σχέδιο του Θεού το λαό Ισραήλ και προτείνουμε μια ειδική Συνθήκη (Διαθήκη) ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ιουδαίους πιστούς στο Χριστό Ιησού.
Επιθυμούμε αυτή η Συνθήκη να επεκταθεί ευρύτερα σε όλους τους Εβραίους και τους Έλληνες και να επηρεάσει τη σχέση των δύο λαών μας σε όλους τους τομείς: Θρησκευτικό, πολιτικό, επιστημονικό και πολιτιστικό, γιατί θα έχει πολύ θετικά κι ευεργετικά αποτελέσματα και στους δύο λαούς μας, σύμφωνα πάντα με τις αιώνιες υποσχέσεις του Λόγου του αληθινού Θεού. (Γένεση 12:3).
Θέλουμε οι Έλληνες και οι Εβραίοι να αισθάνονται ενωμένοι όπως είναι ενωμένες οι Γραφές της Παλαιάς Διαθήκης (γραμμένες στα εβραϊκά) και της Καινής Διαθήκης (γραμμένες στα ελληνικά). Η Αγία Γραφή για τους Εθνικούς Χριστιανούς όπως και για τους Μεσσιανικούς Ιουδαίους είναι ένα ενιαίο βιβλίο γραμμένο στις δύο αυτές γλώσσες στα πρωτότυπα κείμενα. Με όμοιο τρόπο θέλουμε να αισθάνονται ενωμένοι οι Εβραίοι και οι Έλληνες πιστοί μεταξύ τους, όπως το Βιβλίο των βιβλίων.
Αυτή η πρόταση συνθήκης έχει βιβλική και αρχαία βάση. Βασίζεται στη συνθήκη ανάμεσα στον Αβραάμ και τον Αβιμέλεχ (Γένεση 21:22-34) και ανάμεσα στον Ισαάκ και τον Αβιμέλεχ (Γένεση 26:26-33). Ο Αβιμέλεχ ήταν βασιλιάς των Φιλισταίων. Bλέπουμε επίσης ότι ο Αβραάμ είχε κάνει άλλη συνθήκη με τον Ανήρ, τον Εσχόλ και τον Μαμρή, τους Αμοραίους, οι οποίοι τον είχαν βοήθησει στον πόλεμο εναντίον μερικών βασιλιάδων της Ανατολής, που είχαν αιχμαλωτίσει το Λωτ, τον ανηψιό του, και την οικογένειά του. (Γένεση 14:13,24).
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας υπήρξε μια ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του αρχιερέα Ιωνάθαν και του βασιλιά της Σπάρτης Αρείου, όπου αναφέρεται πως οι Σπαρτιάτες και οι Ιουδαίοι είναι αδελφοί λαοί και κατάγονται και οι δύο από τον Αβραάμ (Α΄ Μακκαβαίων 12:21). Εκεί αναφέρεται πως οι Σπαρτιάτες είχαν ζητήσει από τους Ιουδαίους συμμαχία και φιλία. Οι Ιουδαίοι αποφάσισαν να στείλουν πρεσβευτές στη Σπάρτη προκειμένου να ανανεώσουν την αδελφική και φιλική σχέση μαζί τους. (Α΄ Μακκαβαίων 12:6-23).
Επανεπικυρώσεις της διαθήκης του Μωυσή έγιναν στην προ Χριστού περίοδο (κοινή εποχή) από τον εβραϊκό λαό με το Θεό κατά τις βασιλείες του Ιωσία (Β΄ Βασιλέων 23:3, Β΄ Χρονικών 34:31), Ασά (Β΄ Χρον. 15:12), και κατά την περίοδο του Νεεμία (Νεεμίας 10:1, 29). Συνεπώς νέα επικύρωση υπάρχουσας διαθήκης από επόμενη γενιά δεν είναι κάτι το παράξενο, ασυνήθιστο ή εξωβιβλικό.
Δεν θεωρούμε, λοιπόν, ότι αυτό που κάνουμε είναι κάτι καινοφανές. Είναι επανεπικύρωση της Καινής Διαθήκης του Κυρίου μας, συνθήκη που ήδη υπάρχει μεταξύ όλων των Χριστιανών.
Συνεπώς αυτή η συνθήκη ενότητας που κάνουμε είναι εκ νέου επικύρωση της συνθήκης μας ως Χριστιανών, που βασίζεται στην Καινή Διαθήκη, και που έκανε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός με την σταυρική Του θυσία (Λουκάς 22:20, Α΄ Κορινθίους 10:16-18).
Αυτή η συνθήκη συμφωνεί με την προσευχή του στον Πατέρα για ενότητα όλων των πιστών, και ιδιαίτερα Εβραίων και Εθνικών (Iωάννης 17:20-23).
Επίσης διακηρύττουμε ως πιστοί εθνικοί ότι μετέχουμε της πολιτείας και των διαθηκών της επαγγελίας του Ισραήλ (Εφεσίους 2:11-22).
Αυτή η Άγια Ενότητα χάθηκε λόγω της αμαρτίας μας στο πέρασμα των αιώνων, πράγμα που μας αποξένωσε.
Επομένως οι πιστοί του λαού Ισραήλ στον Μεσσία και Κύριο Ιησού και οι πιστοί του Ελληνικού λαού επικυρώνουμε επίσημα πως ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ, συμφιλιωμένοι στην αγάπη και την ειρήνη Του!
Αν λοιπόν ο Ελληνικός λαός νομίζει, πιστεύει και ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανικός, δηλαδή πιστεύει στον Κύριο Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του – θα πρέπει να πραγματοποιήσει την προσευχή του δικού τους και δικού μας Κυρίου, να δεχτεί και να πιστέψει τα παραπάνω λόγια του απ. Παύλου στους Εφεσίους, και να αλλάξει πλήρως τη στάση του, τη σχέση του και τη συμπεριφορά του προς τον Ισραήλ.
"Oυδέν καινόν", λοιπόν, "υπό τον ήλιον". Αυτό που κάνουμε δεν είναι νέο ανάμεσα σε Έλληνες και Εβραίους.
Η συνθήκη, λοιπόν, που αποφασίσαμε να κάνουμε συνίσταται στο εξής:
"Εμείς οι Έλληνες Χριστιανοί (ή οποιοσδήποτε Χριστιανός άλλου έθνους, που ταυτίζεται ως Εθνικός μαζί μας) όσοι υπογράφουμε με τα ονόματά μας διακηρύττουμε ενώπιον του Θεού τα εξής:
1) Θέλουμε να ενωθούμε ψυχικά και πνευματικά, όσο είναι δυνατόν και υλικά, με τους Εβραίους αδελφούς μας εν Χριστώ Ιησού και να είμαστε σαν ένας λαός εν Κυρίω. (Εφεσίους 2:11-18).
2) Υποσχόμαστε να προσευχόμαστε γι' αυτούς, για την ειρήνη και την ευημερία, της Ιερουσαλήμ (Ψαλμός 122:6, Ψαλμός 48:1-3), που τη θεωρούμε μία, ενιαία και αδιαίρετη πρωτεύουσα του Εβραϊκού Έθνους.
3) Προσευχόμαστε για την ευλογία, επιστροφή και πίστη όλου του Ισραηλιτικού έθνους στο Μεσσία του (Ρωμαίους 11:11, 12, 15, 25, 26), που είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας, Λυτρωτής και Κύριός μας, η δόξα του λαού Ισραήλ (Λουκάς 2:32) που πρόκειται να έλθει να βασιλέψει από την Ιερουσαλήμ ως ο Λέων του Ιούδα πάνω σε όλη την ανθρωπότητα (Αποκάλυψη 5:5).
4) Σε όλη μας τη ζωή, στις σχέσεις μας με τους συμπατριώτες μας και με όλους τους συνανθρώπους μας θα επιζητούμε το καλό του Ισραήλ και θα αποκηρύττουμε κάθε είδους αντισημιτισμό.
5) Ζητούμε ταπεινά συγγνώμη και εκφράζουμε τη θλίψη μας, γιατί προ Χριστού ένας Έλληνας βασιλιάς από τους διαδόχους των στρατηγών του Μ. Αλεξάνδρου στο βασίλειο των Σελευκιδών, το Ελληνο-Συριακό βασίλειο, ο Αντίοχος ο Επιφανής μαζί με στρατιωτικούς της εποχής του, πολέμησαν τον ιουδαϊκό λαό και τους πιστούς εκείνης της εποχής, σκότωσαν, λεηλάτησαν και φόνευσαν τους ηγεμόνες του τους Μακκαβαίους και άλλους Ιουδαίους, προσπάθησαν να επιβάλουν την ειδωλολατρία και μόλυναν με βδελύγματα και είδωλα το Ναό του Θεού (βιβλία Μακκαβαίων Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄).
Κι εμείς αποκηρύσσουμε με βδελυγμία όσα τότε έκαναν κάποιοι Έλληνες στο όνομα της ειδωλολατρικής ψεύτικης θρησκείας τους και του ελληνισμού, διαχωρίζουμε τη θέση μας και ζητούμε συγγνώμη από τον Εβραϊκό λαό και από το Θεό του Ισραήλ, παρακαλώντας να θεραπεύσει ό,τι προκάλεσε κακά αισθήματα εχθρότητας μεταξύ Ελλήνων και Εβραίων, τα οποία επηρέασαν τις σχέσεις μας στη διάρκεια της ιστορίας.
Ζητούμε συγγνώμη για οποιαδήποτε αμαρτία συνειδητή ή ασυνείδητη έχουμε διαπράξει ως λαός απέναντι στο λαό Ισραήλ, ακόμη και γι’ αυτές που ενδεχομένως να διαπράξουμε στο μέλλον, εφόσον ως άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί και πάντοτε επιρρεπείς στην αμαρτία.
6) Αποκηρύττουμε τη θεολογία της αντικατάστασης ως Χριστιανοί, που θεωρεί ότι η Εκκλησία αντικατέστησε το ισραηλιτικό έθνος ως εκλεκτός λαός στο σχέδιο του Θεού για την ανθρωπότητα.
Υποσχόμαστε, ειδικά ως Έλληνες συνειδητοί Χριστιανοί, να διακηρύξουμε σε όλη την Παγκόσμια Εκκλησία πως διαπράξαμε ιστορικό σφάλμα και αμάρτημα, όταν θέσαμε τις βάσεις της θεολογίας της αντικατάστασης και απομακρύναμε την Εκκλησία από τις εβραϊκές ρίζες της.
Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, για να επαναφέρουμε την εκκλησία στις βιβλικές εβραϊκές ρίζες της όπως συνέβαινε στην αρχή στην πρώτη εκκλησία.
Γι' αυτήν την ιστορική μας πατερική αμαρτία μετανοούμε ενώπιον του Θεού και ζητούμε συγγνώμη από το λαό Ισραήλ.
Πολλοί Έλληνες βοήθησαν και έκρυψαν Ιουδαίους κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου με κίνδυνο της ζωής τους. Η θεολογία, όμως, της αντικατάστασης έθεσε τις βάσεις του χριστιανικού αντισημιτισμού, που προκάλεσε γενοκτονία του εκλεκτού λαού του Θεού και επέφερε τεράστια θλίψη και βάσανα στο εβραϊκό έθνος κατά τη διάρκεια της ιστορίας.
7) Ζητούμε ως Έλληνες Χριστιανοί συγγνώμη, επειδή η ελληνική κυβέρνηση στις 29 Νοεμβρίου του 1947, όταν έγινε ψηφοφορία στον ΟΗΕ για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, δώσαμε αρνητική ψήφο.
Ούτε καν απέχαμε ούτε ρίξαμε λευκή ψήφο, αλλά αρνητική. Θεωρούμε πως αυτό ήταν αμαρτία και εναντίωση στο θέλημα του Θεού, πράγμα για το οποίο ως Έλληνες μετανιώνουμε.
8) Αποστασιοποιούμαστε και καταδικάζουμε όποιες ενδεχόμενες μελλοντικές πολιτικές ή άλλου είδους αποφάσεις ή θέσεις μπορεί να πάρουν κυβερνήσεις μας, οργανισμοί ή ο λαός μας, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με το Λόγο του Θεού σχετικά με το λαό Ισραήλ.
9) Ζητούμε ταπεινά από τους Εβραίους αδελφούς μας να δεχτούν αυτήν τη χείρα φιλίας που τους τείνουμε και να δεχτούν αυτήν την ιδιαίτερη συνθήκη αγάπης που θέλουμε να συνάψουμε μαζί τους.
10) Ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά στο μέλλον οι άνθρωποι να αναφέρονται όχι μόνο στη διαθήκη της αγάπης μεταξύ Δαυίδ και Ιωνάθαν, μιλώντας για "Συνθήκη Δαυίδ και Ιωνάθαν", αλλά να μιλούν επίσης για "Συνθήκη μεταξύ Εβραίων και Ελλήνων", θεωρώντας την τελευταία ισότιμη έκφραση αγάπης.
Όσοι Ιουδαίοι πιστοί θελήσουν να δεχτούν τη συνθήκη παρακαλούμε να υπογράψουν με το όνομά τους στο τέλος μαζί με όσους Έλληνες ή πιστούς άλλων Εθνών θελήσουν να κάνουν μαζί τους αυτήν τη συνθήκη.
Αισθανόμαστε πως κάνουμε κάτι που είναι μέσα στο τέλειο σχέδιο του Θεού για την αποκατάσταση των πάντων (Πράξεις 3:20-21), και είμαστε σε ένα κεντρικό χρονικό σημείο της ιστορίας για την ευόδωση του θελήματος του Θεού ως προς την ενότητα των Εβραίων και Ελλήνων πιστών, που θα επιφέρει συμφιλίωση των δύο λαών μας, αλλά και ευρύτερα συμφιλίωση, αποδοχή και ενότητα μέσα στην Εκκλησία (το σώμα του Χριστού) των Εβραϊκών και Εθνικών κλάδων της, εφόσον οι Έλληνες σύμφωνα με τη σκέψη του αποστόλου Παύλου αντιπροσωπεύουν όλους τους Εθνικούς (Ρωμαίους 1:16).
Θα γίνει αποδοχή του Εβραϊκού λαού ως ευλογημένου από όλους τους λαούς της γης. Γιατί από αυτό εξαρτάται η ευλογία όλης της ανθρωπότητας σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ: "Θα ευλογήσω όσους σε ευλογούν και θα καταραστώ όσους σε καταριούνται. Και θα ευλογηθούν σ' εσένα όλες οι φυλές της γης" (Γένεση 12:3).
Προσευχόμαστε και επικαλούμαστε τον ουράνιο, δίκαιο και μη προσωπολήπτη Πατέρα μας, στο όνομα του κοινού μας Κυρίου Ιησού Χριστού εν Πνεύματι Αγίω να επιβλέψει επάνω σε αυτήν την υπόσχεση που κάνουμε ενώπιόν Του και να την ευλογήσει.
Να κρίνει όσους την αθετήσουν. Να ευλογήσει αμφότερα τα έθνη μας.
Ζητούμε να έλθει επάνω μας η ευλογία του Αβραάμ σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού (Γένεση 12:1-3).
To μήνυμα του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού είναι για τον Ιουδαίο πρώτα και για τον Έλληνα. Αμήν".
